Klimaatmars

Ondanks de regen liep een groep Tauwers afgelopen zondag mee met de Klimaatmars. Als je elke dag werkt aan klimaatverandering dan hoef je geen activist te zijn om recalcitrant te worden van de huidige koers van ons land. En dus pakte ik mijn 3-jarige dochter in een regenpak en togen we naar Amsterdam. Ver zijn we niet gekomen, want een uur wachten op de Dam was genoeg om doorweekt te zijn. Maar goed, als professional en bezorgde ouder pak je op zo’n moment alles aan voor een doorbraak.

De ironie is dat werken aan het klimaat op dit moment een super business is. Klagen over een tekort aan werk doen we niet. En er is ook al een enorm verschil met 10 jaar geleden, waar je met verleiding en vrijwillige convenanten partijen over moest halen om stappen te zetten. Maar het gebrek aan impact en snelheid waarmee we nu handelen in projecten, doet je wel afvragen of dit de manier is waarop we met elkaar de klimaatverandering tegen willen gaan.

Afgelopen week sprak ik hierover nog met mijn opdrachtgever en projectleider van de gemeente Amsterdam. We werken daar aan een bestaande wijk, waarvan de intentie nu is om deze van het gas af te halen bij de komende rioolvervanging. Maar dergelijke intenties blijven op dit moment alleen overeind bij een sterke politieke wil, organisatie en beschikbaarheid van geld. Ingrediënten die vandaag aanwezig zijn, maar in onze korte-termijn cultuur morgen weer heel anders kunnen zijn.

Kortom we zoeken echt naar een langdurige verankering van onze ambities en programma's en wet- en regelgeving die ons houvast geeft om projecten voor de lange termijn te organiseren. En daarom lopen we een Klimaatmars in de hoop dat landelijk het Klimaatakkoord door alle partijen getekend gaat worden, zodat lokaal projecten in de turbo-stand komen en onze energie niet verloren gaat.

Uiteraard hoop ik dat 40.000 deelnemers voldoende zijn geweest om later met mijn dochter op terug te kijken: wij waren erbij en hebben alles gedaan om in de stromende regen onze stem te laten horen. En dat het indrukwekkende beeld - dat bij mijn dochter is blijven hangen - van een mooi ijsje met een wereldbol als bolletje smeltend ijs, gewoon een vergezicht blijft of een ijsje dat je in de zomer bij de ijssalon krijgt.