Deze zomer ben ik komen wonen in een populaire dichtbevolkte wijk in Utrecht stad, in een huis uit 1890. Ik ben een koudedier. Liever iets te koud dan iets de warm. Toch merken we nu de winter nadert dat thuiswerken in 15.0 graden Celsius wel wat overdreven is. Daarom proberen mijn vriend en ik ons huis stapsgewijs te isoleren. Een hele opgave voor zo’n oud huis in een stedelijke omgeving. In mijn werk focus ik mij voor een groot deel op de warmtetransitie in landelijke gemeenten. Is dit appels met peren vergelijken of kan ik hier juist wel veel inspiratie op doen?
Isoleer niet de hele boerderij, maar focus je op het leefgedeelte Wat als we dat met ons huis nou ook eens doen. Vooral de woonkamer isoleren door de tussenvloer vol te stoppen met glaswol, de cv-ketel naar beneden halen zodat het warme water niet het hele huis door hoeft om bij de douche te komen en met kattenluikjes aan de slag zodat de deuren dicht kunnen blijven, maar de katten nog wel door het huis heen kunnen lopen. Ook al is ons huis geen grote boerderij, door te focussen op onze leefruimten kunnen we binnen de mogelijkheden die we hebben toch verduurzamen.
Wij zijn in deze wijk komen wonen, omdat we het dorpsgevoel zochten én in de stad wilden wonen. We hebben het gevonden! Ik krijg een sms’je van de buurman als mijn fiets is omgevallen, we kennen alle buren bij voornaam en na de straat BBQ zijn we heel wat roddels rijker. De straat BBQ is een goed moment om te peilen hoe de straat over verduurzaming denkt. Ik raak in gesprek met een van mijn buren over aardgasvrij wonen. Hij zegt wel eens naar een wijk met allemaal warmtepompen te zijn geweest. Wat een herrie, dat wil hij echt niet! Ik vertel dat dat bij ons niet gaat gebeuren. Wij gaan over op een hoog temperatuur warmtenet. Hij vraagt hoe dat dan werkt en ik leg het hem uit. Na een tijdje snapt hij het een stuk beter. Als ik voorstel dat ik best samen met hem naar isolatie wil kijken, sluit hij goed gehumeurd het gesprek af. Een persoonlijke kleinschalige aanpak, het lijkt te werken.
Ik zit aan de eettafel wanneer een brief van de gemeente Utrecht op de deurmat valt over de Transitievisie Warmte. Via de brief kom ik bij een groot dashboard waar ik kan zien wanneer een wijk van het aardgas afgaat en met welk alternatief de wijk verwarmd gaat worden. Zo’n dashboard zie ik niet vaak bij landelijke gemeenten, maar als ik naar de aanpak kijk om te komen tot het dashboard zie ik veel overeenkomsten. De gemeente is meermaals in gesprek gegaan met inwoners, heeft een inwoners enquête gehouden, houdt meedenksessies en betrekt verschillende stakeholders. Stappen die wij met landelijke gemeenten ook doorlopen.
Ja, stedelijk en landelijk zijn erg verschillend. Vaak is er een groot verschil in de mogelijkheden van alternatieve warmtebronnen, in de omvang van de woningen, de woningdichtheid en isolatieopgave, maar het is zeker geen appels met peren vergelijken. De lessen die we leren kunnen we op meer manieren toepassen dan in eerste instantie gedacht. Zo heb ik mijn huis beter kunnen verduurzamen door een landelijke aanpak, draagvlak in de wijk weten te creëren met een persoonlijke aanpak en kunnen we het landelijke proces verder aanscherpen door lessen uit de stad. Dus, leer van elkaar, denk af en toe out-of-the-box en kijk ook eens naar hele andere type gemeenten! Zo maken we stad en land samen aardgasvrij!
De warmtetransitie is continue in ontwikkeling. In de warmtetransitie zijn we nu aangekomen bij een overgang: de overgang van Transitievisie Warmte naar de uitvoering. In de Transitievisies Warmte zijn de eerste kansen en uitdagingen geschetst voor iedere gemeente. Nu is het zaak om verdere stappen te zetten en de visies middels lokale uitvoeringskennis en ervaring te verrijken. De grote vraag is alleen: hoe? We gaan hierover in gesprek tijdens dit webinar.
Leg uw vraagstuk voor aan onze experts, wij adviseren graag.
