Harm Hubbeling
In de afgelopen tijd heeft Nederland kennis gemaakt met diverse transities. Zo is er de transitie in de zorg, de sport, het onderwijs, het sociale domein en niet te vergeten een hele belangrijke: de energietransitie. Maar wat betekent het nu eigenlijk? Als ik de Dikke van Dale er op na sla, kom ik samengevat op de volgende uitleg: ‘overgang, verandering’. Andere bronnen komen met 15 verschillende definities, maar de strekking van het verhaal is ‘verandering’. En laat nu precies het Klimaatakkoord daar voor te staan: verandering.
Van mijn ouders kreeg ik als kind al mee dat alle veranderingen niet automatisch leiden tot een verbetering: “Wat goed is moet je zo laten, wat aantoonbaar beter kan, moet je aanpassen!” Dus met die wijze woorden als bagage stapte ik bijna 25 jaar geleden de advieswereld in. Als ik terugkijk, dan is er veel in onze advieswereld veranderd. Verreweg het meeste in de goede zin van het woord. Momenteel geven we met elkaar invulling in Nederland aan de energietransitie in het Klimaatakkoord. We zijn er nog lang niet, maar de eerste contouren beginnen zich af te tekenen. En wat mij betreft lijkt het mij ook duidelijk waarom we juist deze transitie moeten gaan maken. Ten eerste om af te komen van de fossiele brandstoffen en zo een bijdrage te leveren aan de klimaatdoelstellingen. Ten tweede om minder afhankelijk te worden van het buitenland. En ten derde, wonende aan de rand van het aardbevingsgebied in Groningen, is het ook nodig om onze Nederlandse goudmijn, de aardgasvelden, te sluiten. Ongetwijfeld zijn er meer redenen op te noemen. Waar ik graag met u naar toe wil, is de volgende transitie die er aan zit te komen: de ‘chemietransitie’.
Eigenlijk min of meer parallel aan de energietransitie is de chemietransitie ontstaan. Het raadplegen van Google levert voor de chemietransitie nog niet zoveel hits op, maar het is er en/of het komt er aan. De chemische sector in Nederland haalt haar grondstoffen voor het overgrote deel uit de fossiele bronnen als aardgas en aardolie. Vandaar ook dat o.a. de chemieclusters in bijvoorbeeld Delfzijl (aardgas) en Rotterdam (aardolie) juist daar zijn ontstaan. Maar zoals bij elke transitie moet er veranderd worden. Dus op zoek naar andere bronnen voor grondstoffen die de chemische sector kunnen voeden.
Als belangrijke basis op zoek naar nieuwe kool(water)stofbronnen (de C en H atomen voor de scheikundigen onder ons). En die bronnen zijn er! Zo kan bijvoorbeeld biomassa (dat deel wat niet voor voeding voor mens of dier wordt gebruikt) een deel van de koolstofvraag invullen. Ook is het mogelijk om koolstof terug te winnen uit bijvoorbeeld niet te recycleren plastics, die normaal gesproken in een afvalverbrandingsinstallatie worden verbrand om er energie uit te halen. Onlangs was ik bij het seminar ‘Deltavisie’ en daar werd al een optie besproken om koolstof terug te winnen uit CO2! Waterstof kan ‘geput’ worden uit biomassa, maar ook uit (zee)water. Dat kan bijvoorbeeld door middel van elektrolyse, waarbij de benodigde elektriciteit geleverd wordt door windparken op zee. Mogelijkheden genoeg zou je zeggen, maar is dat allemaal dan zo eenvoudig? Nee zeker niet. Het kost tijd, ondernemerschap en geld om de chemietransitie tot een succes te maken. Maar de mogelijkheden zijn er volop. In ieder geval hebben de havens van Rotterdam en Eemsdelta (Eemshaven/Delfzijl) ingezet op deze transitie. Dat is een goed teken, want de chemische sector in Nederland is een belangrijke economische pijler (de 4e in Europa, de 10e in de wereld) met een omzet van 50 miljard en 44.000 werknemers. Wat zou het toch mooi zijn als wij in Nederland als een van de eerste, zo niet de eerste, deze belangrijke transitie kunnen maken!
Deze transitie brengt ook met zich mee dat onder meer bestaande installaties moeten worden aangepast, nieuwe installaties moeten worden bijgebouwd en nieuwe technieken moeten worden (door)ontwikkeld. Waar dat het beste kan, hoe en waarmee, daar kan Tauw de industrie goed bij helpen. Zo hebben wij onlangs nog een klant van ons op het spoor gezet om het chemisch proces enigszins aan te passen, zodat het eindproduct werd erkend als ‘end of waste’. Daardoor nam de afzet van het product enorm toe en leverde een aanzienlijke bijdrage aan hergebruik. Een mooi voorbeeld van de (chemie)transitie naar een toekomstbestendigere chemische industrie. En daarmee een manier om het Klimaatakkoord te verwezenlijken. Tauw is er klaar voor om met u deze transitie tot een duurzaam succes te maken. U ook?
Leg uw vraagstuk voor aan onze experts, wij adviseren graag.
