Als corona ons iets heeft opgeleverd dan is het wel dat hybride werken tegenwoordig het nieuwe normaal is. Ook wij hebben het volledig omarmd. Tegelijkertijd merk ik als leider dat met de flexibiliteit die het hybride werken kenmerkt, de sociale cohesie onder druk komt te staan. En dat is een zorg voor een participatieve organisatie als TAUW, waarin we samen besluiten nemen. Dan is sociale cohesie echt een voorwaarde. Samen besluiten vraagt immers om samenwerking, verbinding, vertrouwen en ontmoeting; hét cement dat mens en werk bij elkaar houdt.
Want hoe sterker we met elkaar verbonden zijn, hoe beter we elkaar kunnen aanvullen en opvangen. Wat naar mijn idee altijd leidt tot blijere medewerkers, tevredener klanten en betere projectresultaten. En uiteindelijk tot meer impact op mens en milieu. Daarom is die sociale cohesie voor mij zo belangrijk.
Het hybride werken, waarbij we rekening houden met de individuele keuzes van onze medewerkers rondom een geschikte werkplek en werktijden, kan een risico of zelfs een gevaar vormen voor het behoud van sociale cohesie, waaraan we continu moeten blijven bouwen. Als leider moet ik zorgen dat er een juiste balans ontstaat tussen vrijheid en flexibiliteit enerzijds en samenwerking, verbinding en ontmoeting anderzijds. Zodat het een niet ten koste gaat van het ander, maar we van beiden een stevig geheel bouwen.
Daarom is het belangrijk dat we met elkaar tot duidelijke en werkbare afspraken komen en kijken hoe zaken als huisvesting en ICT-voorzieningen van invloed zijn op onze samenwerking, en daarmee op onze sociale cohesie. Dit luistert heel nauw en vraagt grote aandacht van het huidige leiderschap. Ook al ben ik zelf geen metselaar; de samenstelling en dikte van het cement houdt me dus enorm bezig. En gelukkig werk ik bij een participatieve organisatie waarin we (ook) dit verhaal weer samen maken.
Dit artikel is reeds verschenen in Cobouw
Leg uw vraagstuk voor aan onze experts, wij adviseren graag.
