Weg verlichting! Die gedachte schoot door mijn hoofd, zo na de tweede week van dit jaar. Het was het moment dat de meeste mensen hun kerstbomen terug naar zolder hadden gebracht of buiten hadden gezet. Zo gingen ook de lichtslangen en de aangebrachte sfeerlichtjes terug de kast in. De feestverlichting had immers zijn functie volbracht.
De openbare ruimte was enkele weken extra sfeervol ingericht met veel lichtaccenten en warme kleuren. Verlichting ondersteunde de architectuur waardoor een simpele brug tot kunstwerk werd verheven door aanstralende lampjes en lichteffecten. Onderweg naar huis werd ik wekenlang op vele plekken verleid door uitnodigend verlichte constructies. En dan na de tweede week van het jaar is het opeens afgelopen. Terug naar niet-uitnodigende wegen en schimmige straatjes. Het nieuwe jaar was koud begonnen en na drie weken was ik er al klaar mee. Doe dan maar alle verlichting weg! Als de omgeving het niet waard is om ondersteund te worden met een beetje mooie verlichting, waarom dan überhaupt verlichten…?
Afgelopen week hadden we ons jaarlijkse uitje met de collega's van de Tauw Verlichtingsgroep. We liepen langs de grens van een stadje en keken naar een weg die van binnen de bebouwde kom naar buiten liep, een bomenrij erlangs en daarnaast een fietspad dat kilometers doorliep. We vroegen ons af of deze weg (of dit fietspad) nu wel of niet verlicht moest worden en vooral waarom. De een zegt: Wel verlichten vanuit het oogpunt van sociale veiligheid en wijst op de sportvelden verderop. Een ander zegt: Maar waarom verlichten als er niemand is om toezicht te houden? Iemand haalt oriënteren en navigeren aan, terwijl een ander zegt dat daar niet per se licht voor nodig is. Eigenlijk is het wel leuk om naar onze eigen redenen om te verlichten te luisteren. Vaak zijn het hele legitieme redenen om het wel te doen, maar tegelijkertijd zijn er misschien ook heel veel redenen om het niet te doen.
Soms denk ik dat we bijna niet meer weten wat het is om geen verlichting te ervaren. Thuis hebben mijn dochters al vanaf hun eerste jaar lampjes in hun kamer. Waar het licht eerst kwam van een klein knuffeltje, zijn het nu volwaardige lampen in stopcontacten en een wekkerklok met night light, zodat ze maar niet in het donker hoeven te zijn. Inmiddels is het zelfs zo dat na nachtelijk toiletbezoek het licht in het toilet aan blijft om de route terug naar hun kamer te veraangenamen. Is dit lichtbeleving of zijn we toch doorgeschoten…?
Op 7 februari start de Light Challenge 2018 in het Thialf stadion in Heerenveen. Het thema van deze editie is ‘Feel the Night’. Hierbij wordt niet alleen ingezet op het borgen van duisternis en stilte als kernwaarde, maar ook op de mogelijkheid van het ontwikkelen van nieuwe vormen van recreatie. De deelnemende steden kiezen elk een eigen opdracht, een object of beleving die de overgang accentueert tussen licht en donker.
De ontwerpen die de studenten samen met de deelnemende dorpen en steden ontwikkelen en bouwen, moeten de bezoekers verleiden de duisternis op een andere manier te beleven. De Light Challenge daagt de studententeams uit een innovatief object te ontwerpen en gebruik te maken van nieuwe technieken als 3D printen en Virtual Reality (VR).
Als partner van de Light Challenge zal Tauw de teams laten kennismaken met VR en met de mogelijkheid om ontwerpen met en zonder verlichting te beleven.
Net als de studenten moeten wijzelf misschien allemaal onze eigen light challenge aangaan en kijken of we op een andere manier kunnen omgaan met verlichting. Niet vanuit de gedachte ‘zonder verlichting zie ik niks’, maar meer vanuit de gedachte ‘zonder verlichting beleef je het anders, misschien bevalt het wel’.
Een paar maanden geleden is mijn zoontje één jaar geworden en tot de dag van vandaag heeft hij bewust geen enkel (nacht)lampje in zijn kamer gekregen. Hij slaapt elke nacht prinsheerlijk en wordt stralend wakker. Mijn eigen light challenge is geslaagd!
Leg uw vraagstuk voor aan onze experts, wij adviseren graag.
